White trailer trash

Daar stonden wij dit weekend. In het uiterste puntje van Zeeland in de buurt van Biggekerke op een soort van trailerpark in een stacaravan. Bij binnenkomst viel het best mee: heel wat anders dan de sleurhut waarmee ik vroeger de vakanties doorbracht. Er zaten zelfs twee aparte slaapruimtes in! Dat klinkt wat luxer dan het was overigens, want het ene kamertje is bestemd voor de twee kinderen van de eigenaar die 4 en 2 jaar oud zijn. Ik had al snel bedacht dat ik de nachtrust zowel bovenin als onderin het stapelbed kon vergeten. Gelukkig had ik mijn luchtbed bij mij. Ik zou wel in de 'huiskamer' gaan slapen.

De eerste nacht schudde de trailer op z’n wielen door de harde storm en was ik mij aan het voorbereiden dat het ook niet lang meer kon duren of het hele dak zou naar beneden storten door de enorme hoosbuien. Daarnaast was de temperatuur afgekoeld tot niveau koelkast waardoor ik de slaap al helemaal kon vergeten door mijn eigen tandengeklapper. Maar toen was het eindelijk 8 uur ’s ochtends. Enigszins brak wilde ik de trailer uitstappen. Onder mijn arm de toilettas en handdoek geklemd. Ineens leek het alsof er met een honkbalknuppel keihard op mijn hoofd werd geslagen: de deurdoorgang was 1 meter 80 hoog.