Lets Zap

Led Zeppelin. Grijsgedraaid heb ik de eerste vier albums, bij wijze van. Dit weekend stonden zij in de Melkweg in Amsterdam. De echte? Nee, maar wel Letz Zep. Niet alleen wat betreft muziek lijken zij op de echte Led Zeppelinners, maar ook qua uiterlijk. Al droeg de helft van de vierkoppige coverband een fikse pruik. Dat mocht de pret niet drukken, het oog wil ook wat. De zanger had een behoorlijke bos blonde krullen die er akelig echt uitzag. Hij leek op Robert Plant, behalve dat hij een iets te bol buikje had om er helemaal als look-alike voor door te gaan.

Een keer ging het mis. Dat was het moment dat de zanger in zijn enthousiasme het podium opstormde en vol tegen de microfoonstandaard aanliep. Hij probeerde het met een vreemde kronkel te verdoezelen, maar dat lukte echt niet meer. Ik werd voor mijn smalend lachen even later genadeloos gestraft. Op de spekgladde vloer ging ik bijkans onderuit met twee volle plastic bekers bier a 4 euro 20 per stuk. Om de boel te redden wist ik mij nog net staande te houden maar het dure bier belandde op mijn pasgekochte nieuwe blouse. Iedereen keek en ik probeerde mijn blunder te verdoezelen door net zo hard terug te kijken alsof zij gek waren. Net als de bijna Robert Plant dat had gedaan even daarvoor.