Zwemdiploma

Met een rode broek aan loopt de jongen rond het zwembad. Een te dikke badjuffrouw hobbelt achter hem aan. Hij stopt bij het startblok en klimt erop. Boven zijn hoofd strekt hij beide armen uit. De jongen sluit zijn armen waardoor zijn hoofd ertussen klemt. Zijn buik blubbert iets over de rand van zijn broek als hij naar voren leunt. Hij wiebelt een beetje op zijn benen als hij de sprong waagt. Met een klap komt hij op het water terecht waarna hij even is verdwenen. Een paar meter verderop komt hij proestend boven. “Nee, je moet er onderdoor!” De barrière in de vorm van een rode band in het zwembad ligt een paar meter verderop te wachten. Zuchtend hijst de jongen zich via het trapje op.
Hierna herhaalt het ritueel zich nog een keer of tien. De band in het water drijft steeds verder weg. De jongen moet er iedere keer weer onder door zien te zwemmen, wat hem vaker niet dan wel lukt. “Okay, nu mag je twee keer van de glijbaan af”, zegt de badjuf, als beloning.
De jongen haast zich de trap op naar boven. “Ja, nog tien weken om hem klaar te stomen voor zijn zwemdiploma. Dat moet toch wel te doen zijn”, zegt ze vol vertrouwen. Ik zet mijn zwembril lachend op en begin aan mijn volgende baantje.