Nog een beetje aan het bijkomen van het weekend. Vriendin An is zaterdag getrouwd. Heb mijzelf daarvoor in onmogelijke schoenen gewrongen, maar de complimenten maakten een hoop goed.
Het feest na de kerkelijke inzegening werd gehouden bij een zeilschool in natuurgebied de Weerribben. Op weg daar naartoe heb ik mij echt verbaasd over de ruimte die daar is! Enorme vlaktes met alleen grasland, water en wat bomen. Dat mij dat nou zo opviel, ik bedacht mij dat ik al (te) lang in Rotterdam woon.
Bij de zeilschool zwom een zwaan nieuwsgierig rond. Ik wilde er een foto van maken, het liefst van erg dichtbij. Daarbij lette ik goed op het gedrag van het beest, want ik herinnerde mij een ruzie met een zwaan jaren geleden. Toen wij tijdens vakanties nog met onze boot op de Nederlandse wateren voeren ben ik een keer achterna gezeten door zo�n zwaan. En dat is geen pretje! Die beesten hebben gigantische vleugels waar ze erg hard mee kunnen meppen. De zwaan dichterbij fotograferen dan hier op de foto durfde ik dan ook niet, want op het moment van de opname was hij al aan het blazen met opgezette veren. Maar de foto was gelukt! Op het moment dat ik mij omdraaide om mij weer in het feestgedruis te storten voelde ik ineens een heftige pijn in mijn hiel. Het beest had zich vastgebeten in mijn hak, net boven een flinke, verse blaar. Klotezwanen.