Bubbels

We zaten lekker te bubbelen, Saskia en ik. Iedere donderdag proberen we samen te gaan zwemmen, wat soms ook nog eens lukt (het aantal redenen om toch maar niet te gaan is eindeloos). Eerst een kwartier in het warme bubbelbad om er een beetje ‘in’ te komen. Als er meer mensen zitten te bubbelen heb ik er meestal niet zo’n zin in om er bij te kruipen. Dit keer viel het mee: een man. Na een paar minuten stapt een vrouw van behoorlijke afmeting ook bij ons in bad. Naar het gesprek dat Saskia en ik hadden zaten de twee aandachtig te luisteren totdat de man als eerste een moment vond om in te haken. Ik zat het dichtst bij hem waardoor ik zijn alcoholadem niet kon missen. Hij bleek uit Kroatië te komen en vertelde vervolgens wat een ellende hij al had meegemaakt. Familie had ie niet meer en werk al evenmin. Hij vond het overduidelijk belangrijker om dit alles aan Saskia te vertellen waardoor ik naar de overkant van het badje verhuisde om met de dikke mevrouw in gesprek te gaan. Die bleek ook genoeg te vertellen te hebben. Man net van haar weggelopen met hun twee Jack Russelltjes. Ook zij had binnen 5 minuten al aardig wat van haar leven in het bubbelbad opgerakeld. Toen was het toch echt tijd om te doen waarvoor we kwamen: een half uur baantjes trekken in het ijskoude zwembad, zwijgend.