Kruisje

Een kruisje. Daar heb ik niet zoveel mee. Ik sla er geen en heb er ook geen hangen. Bij mijn zus op het toilet hangt een verjaardagskalender. Toen ik daar pas naar de wc ging, hing de kalender open bij de maand september. De naam van mijn vader stond te lezen met daarachter een kruisje. Hee dat is gek, dacht ik. Waarom heeft mijn zus dat gedaan? Zodat zijzelf en anderen die op de pot zitten zich herinneren dat onze vader dood is? Het is een traditie, de verjaardagskalender met een kruisje achter je naam als je dood bent. Bij mijn moeder op het toilet ook een verjaardagskalender. Ooit heb ik die kalender ingevuld. Ik kreeg bij de maand mei met mijn moeder de discussie of tante Dina er op moest. Of niet. Mijn moeder had niet zo’n warme band met haar. Maar ik vond dat die tante erbij hoorde. Met tegenzin stemde mijn moeder ermee in, maar dan moest haar naam er in potlood bijgeschreven worden. Jaren later is Tante Dina, die heel erg oud is geworden, gestorven. Ik was het verhaal van haar naam op de kalender vergeten totdat ik er pasgeleden aan werd herinnerd op het toilet in mijn ouderlijk huis. Mijn moeder had blijkbaar heel ijverig met een gum de naam van tante Dina weggepoetst. Heel vaag was het nog in het papier te lezen. Voor Tante Dina geen kruisje.