De lift

Vroeger had ik een hekel aan liften. Ik vond het maar eng in zo’n benauwd hokje. Maar in een flat is de lift handig. Dus neem ik deze als ik naar beneden ga en weer naar boven: zeven trappen af is nog wel te doen, niet op.
Nu vind ik een lift ook niet meer zo vreselijk. Behalve als er in gerookt is vlak voordat ik erin stap of als iemand een scheet heeft gelaten.
Het is iedere keer wel een verrassing wat ik er in aan tref: van alles laten liftgebruikers achter. Shampoo-monsters, poststukken, sigarettenpeuken (tuurlijk). Het is heel irritant als er een hoop ranzigheid op de bodem van de lift ligt of uitgesmeerd over de spiegel, maar soms wekt het mijn nieuwsgierigheid. Zoals het volgende dat ik gisteravond op de wand las. Waarschijnlijk iemand die zich ongelooflijk loopt te vervelen en zin heeft om dat te uiten.
Ik ben benieuwd hoe lang het erop blijft staan, want eens per week wordt alles weer netjes schoongemaakt en is het afwachten tot de anonieme boodschappers weer van zich laten horen.