Het roze boekje van Fieneke

‘Fieneke’ staat met sierlijke letters op de voorkant van het roze boekje dat ik voorgehouden krijg terwijl ik over de Oude Binnenweg wandel. “Dit is ten minste wat anders dan bedelen”, introduceert Fieneke haar koopwaar. Het boekje bestaat uit gedichten die ze zelf heeft geschreven, ratelt zij verder.
Ze spreekt mij aan op een moment dat ik met mijn hoofd nog bij de avond daarvoor ben. Een avond in krakersbolwerk het Poortgebouw waar twee bands optraden die zulke onnavolgbare muziek speelden dat het bij mij nog even nodig heeft om te bezinken. Ook probeer ik vast een artikel te construeren over de band Face Tomorrow waar ik zojuist een interview mee had in Rotown vanwege een dvd die zij volgende week op gaan nemen. Maar daar steekt Fieneke mooi een stokje voor met d’r boekie. Tja, ze heeft wel gelijk. Het is wat anders dan bedelen, maar of ik op gedichten van een onbekende zit te wachten…ik heb al moeite met de meeste werken van bekende dichters! Om tijd te rekken vraag ik wat het bundeltje moet kosten. “Twee euro, net zoveel als de Straatkrant.” Dat vind ik meer dan genoeg voor zo’n iel boekwerk. Om nog meer tijd te rekken vraag ik of ik er de Straatkrant niet bij kan krijgen. Dat was niet het geval en ik moet binnen een paar seconden beslissen wat ik doe. Maar het is al duidelijk: op een fatsoenlijke manier kom ik er niet meer onderuit en stiekem ben ik wel een beetje benieuwd naar haar gedichten. Omdat Fieneke mij een dienst heeft bewezen door mij inspiratie te geven voor een nieuwe log, staat hieronder een van haar gedichten. Gelukkig eentje met humor.

Portiek

Met grote stappen loop ik snel door
Omdat ik in de verte het gerommel hoor
Je denkt in jezelf snel doorlopen allemaal
En hoopt dat jij het ook nog haal
En dan duik je vlug in een portiek
En dan zie de mensen rennen en lach heel even
En denkt dan van zo..nu wordt iedereen nat alleen jij niet