maandag, oktober 29, 2007

Nacht van de nacht














Afgelopen zaterdag was het de nacht van de nacht. Een idee van de milieufederaties. Best een mooi idee, want een keertje in het jaar mogen wij wel stilstaan bij hoe donker het ook alweer kan zijn zonder al die felle verlichting om ons heen.

Ik had Annemarie warm gemaakt om met mij deel te nemen aan een van de activiteiten tijdens het manifest. Wij kozen uit de lijst de meest spannende (wat al even zoeken was) en kwamen uit op nachtwandeling bij fort Asperen. Leer ik gelijk wat over het barbaarse leven op zo’n fort met al die folterkamers en om dat dan bij nacht te ontdekken is helemaal mooi. Wij daar naar toe. Overal is de straatverlichting uit. Ik weet ineens weer dat ik last heb van nachtblindheid. Geeft niets, verhoogd de spanning. Via een lange, hobbelige oprijlaan afgezet met kaarsjes komen wij aan bij het fort. Binnen in de ontvangstkeet staat koffie, thee en kleffe hotelcake klaar. Samen met zo’n vijftien anderen zetten wij ons aan de grote, houten tafel in het midden. En dan begint het. Een vrouw met een knalrode, wollen mantel om begint mysterieus over een medaillon te vertellen dat zij ergens op een markt vond. En dat het medaillon ooit toebehoorde aan gekke Leentje.

Als zij even later verdwijnt en wij de laatste koffie opdrinken, klinkt buiten het gekletter van glas. Te hard en te lang. Een paar seconden daarna steekt de vrouw met de mantel opgewonden haar hoofd via de deuropening naar binnen. “Hoorde jullie dat! Leentje! Kom, we moeten gaan!” Het mens gaat voorop, bloedserieus. Aan een lang touw dat door mijn handen schuurt (‘dan kunnen jullie elkaar niet kwijtraken’) lopen wij achter elkaar aan naar buiten, op weg naar het fort. “Ooh, geniet even van het duister om ons heen. Laat het op je inwerken en gebruik al je andere zintuigen.” Doordat de verlichting weerkaatst wordt via de bewolking vanuit de verre omgeving is het alles behalve duister om ons heen. En ik weet al heel lang dat het te laat is: dit is het begin van een lange, melige avond. Op dat moment proest Annemarie het uit.