Zeerovers-duo

Zakelijk adviseur, dat is zijn beroep. Samen met een ‘maat’ zat ie gisteravond in café De Witte Aap. Ik bedacht mij dat het duo nog het beste paste in de crew van kapitein Haak. Ongevraagd kregen huisgenoot Peggy en ik een biertje aangeboden. Dat gebeurt niet zo vaak (meer), het zijn economisch zware tijden, voor iedereen. Onze zongebruinde adviseur van middelbare leeftijd had een Brabants accent. Hij vertelde dat hij veel in Azië kwam voor zijn werk. En dat het leven daar veel gemoedelijker is dan hier in Nederland. Zijn maat beaamde dat door hartgrondig mee te knikken terwijl zijn vol-getatoeëerde vingers een nieuwe shaggie rolden. Ik luisterde het verhaal min of meer noodgedwongen aan omdat een tweede glas voor ons was neergezet totdat de adviseur naar de wc ging en ik kans zag om te overleggen of we toch niet ergens anders naar toe zouden gaan. Vriendelijk bedankte wij de twee en gingen weg. Ik merkte op tegen Peggy dat ik het maar een raar stel vond. “ Die ene met tattoes wel, maar die andere had wel wat”, zei ze. Twee meiden namen op dat moment plaats naar het zeerovers-duo. De adviseur knikte naar zijn maat en liep naar de bar….

Update

Nog steeds gestopt!

Rookloze week

Nog steeds geen sigaret aangeraakt. Ik heb voor mijzelf bewezen dat het geen lichamelijke verslaving is (niet zwetend wakker geworden of trillingen van handen en oogleden). Dus nicotine pleisters zijn onzinnig, het zit immers tussen de oren. Alleen na het avondeten en bijbehorende toetje is het even vreemd. Dan merk ik dat er iets anders is dan anders....oh ja, het sigaretje! Maar nog steeds vind ik het prima te leven zonder. Wie wil er 12 aanstekers??