Het leven is vurrukkulluk

Tijdens het uitlaten van de hond met de volle zon op mijn gezicht bedacht ik hoe mooi het is om journalist te zijn. Ik heb altijd een excuus om met wie dan ook te praten.
Dit weekend ben ik voor twee artikelen op pad geweest. Vrijdagavond/nacht ben ik wezen stappen met vijf mensen van het Rotterdams Studenten Corps en zondag heb ik de tentoonstelling Marokko bezocht in Amsterdam. Dat is gelijk het tweede voordeel van het beroep: je komt nog eens ergens. Dat bedacht ik mij allemaal tijdens de wandeling. Als het pokkeweer is schieten mij alleen de nadelen van de journalistiek te binnen, want die zijn er natuurlijk ook genoeg! Maar nu nog even genieten...de zon schijnt.

A Nightmare on Elmstreet

Eindelijk zou ik de horrorklassieker eens helemaal gaan kijken. Afgelopen nacht was A Nightmare on Elmstreet op tv. Nog nooit gezien net als te veel andere horrorfilms, al ben ik een groot fan van dit genre. Die griezelige Fred Krueger ken ik nog uit ‘de gabbertijd’ toen zijn kop op een van de hoesjes van die vreselijke Thunderdome cd’s prijkte.

Half één, de film begon en goed ook! Johnny Depp bleek erin te spelen, zijn eerste rol! Aangezien A Nighmare uit 1984 komt, zag hij eruit als een verlegen puber met een pluizerige bos haar. Toch erg leuk om naar Depp te kijken en gelukkig houdt hij het tot halverwege de film vol totdat hij vermoord wordt door Krueger. Ik moet eerlijk zeggen dat ik twee keer opgeschrikt werd door een onverwachtse sprong uit het donker van die griezel. Verder vond ik het verhaal een beetje voorspelbaar en vooral ook langdradig. Maar dat is wel vaker bij films van meer dan twintig jaar oud. Alles gaat nu veel sneller, ook films. Toch bedacht ik mij dat het geweldig moet zijn geweest om zo’n film te maken, wat een humor om al die liters bloed uit te storten over een krijsende tiener! Misschien is dat de reden dat er nog vier vervolgfilms zijn gekomen. Of Freddy Krueger was eng genoeg om nog meer mensen open te scheuren. Want eng is tie wel….

Weet je dat....

…van een uitkering een groot deel af gaat door de loonheffing?

…de A16 vanuit Breda heel moeilijk te vinden is?

…het ontzettend gaaf is om een kookprogramma op de radio hebben?

…er op dit moment weer eens discussie is over de growshops waarbij voor- en tegenstanders elkaar in de haren vliegen?

…er ontzettend verzuurde mensen op deze aardbol rondlopen die zonder zich te introduceren gelijk beginnen te zeiken over sigarrettenrook?

…het wel meevalt met het broeikaseffect? (steek de neus maar buiten de deur)

…de Presidents of the USA of America nog bestaan? En een concert geven dat al UITVERKOCHT (gloeiende, gloeiende) is?!

Na vandaag ik wel.

Livia

Livia, of Lyvia…soms komt er een naam in je leven die je gelijk een keer of tien herhaald. Want de naam zal vanaf nu nog veel vaker voorbij komen. Na deze een paar keer hardop gezegd te hebben, klinkt het al bijna vertrouwd! Livia heb ik nog niet gezien, maar het is een stevige meid. Gelukkig gezond, dat is ook heel belangrijk.
Om vier uur vanmiddag ben ik tante geworden! Whiehie! Tante Marian, haha!

Overstekend wild

Tijdens het fietsen door de stad vallen mij altijd dingen op. Dat zou vandaag de storm geweest kunnen zijn die uit iedere onverwachte hoek argeloze fietsers omver blies, maar ik had er erg in en greep het stuur nog wat steviger vast. Het was iets anders dat mij opviel. Op zaterdag zijn er veel winkelende stelletjes in de stad. Als zo’n tweetal de weg over wil steken, kijkt het niet op of om maar zet de eerste stap. Bij stap twee draait de vrouwelijke helft haar hoofd om, ziet een fietser (ik) en stopt gelijk. De mannelijke helft ziet de fietser ook, maar loopt gewoon door.
Ik begon mij, na vier keer deze scene mee gemaakt te hebben, af te vragen waarom zij dit doen. Is de vrouw beleefder door te wachten voor de fietser, of is het een soort hypnose net als bij een konijn die ’s nachts recht in de koplampen van een aanstormende auto blijft kijken? Loopt de man verder omdat hij in een reactie weg wil lopen van het naderende gevaar (ik op de fiets). Of is het wat anders? Ik denk dat het komt omdat vrouwen wat twijfelachtiger zijn dan mannen. Mannen zijn vastberadener, nemen het initiatief door stug verder te stappen en trekken daarbij hun vriendin mee zodat zij half strompelend en verschrikt volgt.
Laat er nu net bij het vierde stel dat op deze manier de straat over stak van de andere kant een pizzakoerier aanrijden die met zijn brommer het tweetal compleet van de sokken reed…

Verkeerde cursus!!!

Had ik het een paar weken geleden nog over een kluscursus, vandaag ben ik gestart met een andere cursus: creatief schrijven. Iemand bracht mij op het idee omdat zij het helemaal geweldig vond. De reden dat ik haar enthousiasme deelde, was vanwege een van de cursisten in haar groep. Een bekend radiojournalist die door het volgen van de cursus ook zijn schrijvende kant wilde ontwikkelen. Dat zou ook best goed voor mij kunnen zijn, dacht ik. Aan de hand van een thema een compleet verzonnen tekst te schrijven (in de journalistiek waarderen ze dat namelijk niet zo). Dus heb ik mij gelijk ingeschreven voor zo’n cursus bij het SKVR. Vol goede moed fietste ik vanmorgen vroeg naar mijn eerste les. Eindelijk kon ik mij overgeven aan creatieve uitspattingen met misschien wel andere journalisten, schrijvers, dichters en weet-ik-veel-wie-nog-meer. Maar niets bleek minder waar. In een oogopslag zag ik dat de gemiddelde leeftijd 63 jaar was. Bij het rondje introductie bleek ook nog eens dat de meesten hiervoor hadden gekozen omdat ze schrijven zo leuk vinden….als hobby! Nog elf lessen te gaan….

Dakloze-af

Het zit erop: 24 uur ‘dakloos’ in Rotterdam. Het was overweldigend, vermoeiend, maar ook gezellig. Ik heb met meer onbekenden gesproken dan dat ik op een normale dag zou doen. Nu mijn belevenissen uitwerken en binnenkort staat het verhaal in Metro! Met een foto van mij, maar of ik daar nu zo blij mee moet zijn ….

Onvriendelijke Fieneke

"Hoeveel krijg ik ervoor?" Fieneke klinkt minder hartelijk dan toen ik haar roze gedichtenbundeltje kocht. Ik bel haar op (haar nummer staat achter in dat boekje) om te vragen of ik dinsdagavond met haar af kan spreken. Ik vertel dat ik een artikel wil schrijven over het leven van een dakloze en dat ik benieuwd ben naar haar dagelijkse leven. Zo vraag ik Fieneke wat zij nog meer doet dan haar gedichten verkopen. "Dope scoren", zegt ze. "Weet je wat", besluit ik deze stroeve conversatie, "ik bel je nog wel dinsdag, want ik weet niet of het er van komt." Met een nors gedag verbreekt zij de verbinding. Nou Fieneke, voortaan doe ik ook zo als je weer met je boekjes staat te zwaaien!

lacrima = dakloze

Een paar weken geleden is in Spanje een dakloze gestorven door de kou. Een opmerkelijk bericht, omdat in Spanje niet zo vaak vriest. Dit bracht mij op het idee om 24 uur lang in Rotterdam als dakloze door te brengen.
Okay, het is al eerder gedaan, maar niet door een vrouw! Dat vertelde Nora Storm mij. Zij is oprichtster van de Junkiebond en zij laat verslaafde daklozen de straten schoonmaken. Nora was direct enthousiast over mijn plannen en dinsdag is het zover: ik ga mijzelf bij haar aanmelden als nieuweling. Ik kreeg het advies geen al te nette kleren aan te doen, maar het er ook niet te dik boven op te leggen, ‘daar prikken ze ook weer doorheen’. Heeft iemand nog een spijkerbroek over met wat scheuren???

Bah!

Niks aan, fietsen door Rotterdam op een druilerige dag.

Vooral niet als je een bril op hebt. En make-up.

Tot deze conclusie kwam ik weer nadat ik een half uur geleden ging winkelen.

Na een winkel hield ik het voor gezien.

Bah, ik wacht wel tot de zon schijnt.